4.6. The Counting Method (part 3) ( ၄.၆ ေရတြက္နည္း - အပိုင္း ၃)

In order to know one’s own striving, the meditator should write down the times of counting breath in the record book in every session.

ေယာဂီသည္ မိမိ၏ ႀကိဳးစားအားထုတ္မႈကို သိရွိႏိုင္ရန္အတြက္ တရားထိုင္ခ်ိန္တိုင္း ေရတြက္မႈအႀကိမ္ အေရအတြက္ကို မွတ္စုစာအုပ္တြင္ ေရးမွတ္ထားသင့္ေလသည္။  

 

If he takes the meditation under the guidance of a teacher, daily report of the total times of counting should be submitted to the teacher. In this way, he should try to achieve the developing of counting of breaths day by day. Or he should try not to reduce the total number of counting times from the latest record. That is how the meditator should try to cultivate steadfast mindfulness by way of counting method.[1] According to Ven. Meay zin Tawra Saradaw, at the beginning, one should spend eight hours at least to take this counting method per day. 

အကယ္၍ ေယာဂီသည္ ဆရာ့ထံနည္းခံအားထုတ္ေနပါမူ ေန႔စဥ္ ေရတြက္ႀကိမ္ စုစုေပါင္းအေရအတြက္ အစီရင္ခံစာကို ဆရာ့ထံ တင္ျပသင့္ေလသည္။ ဤနည္းအားျဖင့္ သူသည္ တစ္ေန႔ထက္တစ္ေန႔ ဝင္ေလထြက္ေလေရတြက္မႈ တိုးတက္မ်ားျပားလာေစရန္ ႀကိဳးစားအားထုတ္သင့္ေလသည္။ သို႔တည္းမဟုတ္ ေနာက္ဆံုးမွတ္တမ္းေအာက္ ေရတြက္ႀကိမ္စုစုေပါင္း ကိန္းဂဏန္း ေလ်ာ့နည္းမလာေစရန္ ႀကိဳးစားသင့္ေလသည္။ ဤသည္ကား ေယာဂီသည္ ေရတြက္ျခင္းနည္းလမ္းျဖင့္ ခိုင္ျမဲေသာသတိတရားကို ထူေထာင္ရန္ မည္သို႔မည္ပံု ႀကိဳးစားသင့္ေၾကာင္းပင္ ျဖစ္ေလသည္။ ေျမဇင္းေတာရဆရာေတာ္၏ အဆိုအရ ေယာဂီသည္ ကနဦးကာလ၌ ဤေရတြက္ျခင္းနည္းလမ္းကို အားထုတ္ဖို႔ တစ္ေန႔လွ်င္ အနည္းဆံုး ရွစ္နာရီခန္႔ အသံုးျပဳသင့္ေလသည္။

In the Visuddhimagga, the two kinds of counting; slow counting and quick counting, are explained. If one wants to count the breaths slowly, he should do as a grain measurer does. The grain measurer, having filled the basket, counts as one, and empties it. Then, he recites as “one, one” till he refills it after removing any rubbish that he may have noticed. In this way, he counts as “two, two”, and so on. Likewise, a meditator should begin to count the in-breath or out-breath as “one, one” and count up to “ten, ten”, noting each as it happens. Similarly, one who wants to count one set of in-breath and out-breath as “one” or two sets of in-breath and out-breath as “one” also can do so.[2]

 

ဝိသုဒၶိမဂ္က်မ္း၌ ေျဖးေျဖးေရတြက္နည္းႏွင့္ ျမန္ျမန္ေရတြက္နည္း ဟူေသာ ေရတြက္နည္းႏွစ္မ်ိဳးကို ရွင္းျပထားေပသည္။ အကယ္၍ ေယာဂီသည္ ဝင္ေလထြက္ေလကို ေျဖးေျဖးေရတြက္လိုပါမူ စပါးျခင္သူ ျပဳမူသကဲ့သို႔ အားထုတ္သင့္ေပသည္။ စပါးျခင္သူသည္ ေတာင္းကိုျပည့္ေစၿပီး တစ္ဟု ေရတြက္ၿပီးလွ်င္ သြန္ခ်လိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ သူသတိထားမိသမွ် အမိႈက္သရိုက္မ်ားကို ဖယ္ရွားၿပီး ေနာက္တစ္ေတာင္း ျပန္ျပည့္သည္အထိ “တစ္ … တစ္ …” ဟုပင္ ေရတြက္သည္။ ဤနည္းအားျဖင့္ သူသည္ “ႏွစ္ …၊ ႏွစ္ …” စသည္ျဖင့္ ေရတြက္သည္။ ထိုနည္းအတူ ေယာဂီသည္ ဝင္ေလ (သို႔မဟုတ္) ထြက္ေလကို ေရတြက္ရန္ “တစ္ …၊ တစ္ …” ဟု စတင္သင့္ၿပီး ထို (ဝင္ေလထြက္ေလ) ျဖစ္ေပၚမႈ တစ္ခုစီကို မွတ္သားၿပီးလွ်င္ “တစ္ဆယ္ …၊ တစ္ဆယ္ …” အထိ ေရတြက္ရေလသည္။ ထိုနည္းအတူ ဝင္ေလထြက္ေလ တစ္စံုကို “တစ္” (သို႔မဟုတ္) ဝင္ေလထြက္ေလ ႏွစ္စံုကို “တစ္” ဟု ေရတြက္လိုသူသည္လည္း အလားတူ ေရတြက္ႏိုင္ေလသည္။ 

For one who wants to count the breath quickly after the breath becoming evident to him can count it quickly as a cowherd does. A skilled cowherd takes pebbles in his pocket, a whip in hand and goes to the cow pen in the morning. He, sitting on the bar of the gate, prodding the cows in the back, counts the cows reached the gate as “one, two” by dropping the pebbles for each. When the cows come out quickly with group, he counts them as “three, four, five, ten.” Likewise, when the breath had already become evident to the meditator, he can count each breath which reaches the nose-tip along quickly as “One, two, three, four, five; one, two, three, four, five, six … seven … eight … nine … ten”. For the meditation subject which is connected with counting, the mind becomes tranquil by the support of counting, just as a boat in a swift current is steadied with the support of a rudder.[3] The Visuddhimagga mentioned that the beginner should take this counting method until mindfulness can stand on breaths without counting because counting is just for removing thoughts and establishing mindfulness on breaths.[4]

 

ဝင္ေလထြက္ေလကို ျမန္ျမန္ေရတြက္လိုသူသည္ ဝင္ေလထြက္ေလ ထင္ရွားစြာျဖစ္လာၿပီးေနာက္ ႏြားေက်ာင္းသား ျပဳမူသကဲ့သို႔ ျမန္ျမန္ေရတြက္ႏိုင္ေပသည္။ ကၽြမ္းက်င္ေသာ ႏြားေက်ာင္းသားသည္ နံနက္ေစာေစာတြင္ ခဲလံုးေလးမ်ားကို အိတ္တြင္ထည့္၍ ၾကာပြတ္ကို လက္စြဲလ်က္ ႏြားၿခံသို႔သြားေလသည္။ သူသည္ ႏြားေက်ာကုန္းကို ပုတ္ခတ္၍ တံခါးဝသို႔ေရာက္လာေသာႏြားမ်ားကို စည္းရိုးတံခါးတိုင္တြင္ထိုင္၍ ႏြားတစ္ေကာင္စီကို ခဲလံုးမ်ားျဖင့္ပစ္ရင္း “တစ္၊ ႏွစ္” ဟု ေရတြက္ေလသည္။ ႏြားမ်ားသည္ အုပ္စုလိုက္ လ်င္ျမန္စြာ ထြက္ၾကေသာအခါ ၎ႏြားမ်ားကို သူသည္ “သံုး၊ ေလး၊ ငါး၊ တစ္ဆယ္” ဟု ေရတြက္ေလသည္။ ထိုနည္းအတူ ဝင္ေလထြက္ေလ ထင္ရွားစြာျဖစ္လာၿပီးေနာက္ ေယာဂီသည္ ႏွာေခါင္းဖ်ားသို႔ လ်င္ျမန္စြာေရာက္လာေသာ ဝင္ေလထြက္ေလ တစ္ခုခ်င္းစီကို “တစ္၊ ႏွစ္၊ သံုး၊ ေလး၊ ငါး” ဟုလည္းေကာင္း၊ “တစ္၊ ႏွစ္၊ သံုး၊ ေလး၊ ငါး၊ ေျခာက္၊ ခုနစ္၊ ရွစ္၊ ကိုး၊ တစ္ဆယ္” ဟုလည္းေကာင္း ေရတြက္ႏိုင္ေပသည္။ ေရစီးသန္သန္၌ တက္မ (ထိုးဝါး) ၏ ေထာက္ပံ့မႈေၾကာင့္ တည္ၿငိမ္လာရေသာ ေလွကဲ့သို႔ ေရတြက္ျခင္းႏွင့္ဆက္စပ္ေသာ ကမၼ႒ာန္းတြင္ ေရတြက္ျခင္း၏ ေထာက္ပံ့မႈေၾကာင့္ပင္ စိတ္သည္ တည္ၿငိမ္လာရေပသည္။ (ဝင္ေလထြက္ေလ ကမၼ႒ာန္းအလုပ္ကို) စတင္အားထုတ္သူသည္ ဝင္ေလထြက္ေလကို ေရတြက္စရာမလိုဘဲ သတိၿမဲခိုင္ ရပ္တည္ႏိုင္သည့္တိုင္ေအာင္ ဤေရတြက္ျခင္းနည္းလမ္းကို အသံုးျပဳသင့္ေၾကာင္း၊ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ေရတြက္ျခင္းသည္ အေတြးမ်ားကို ဖယ္ရွားရန္ႏွင့္ ဝင္ေလထြက္ေလအေပၚ သတိတရားတည္ေဆက္ရန္အတြက္ ျဖစ္၍ျဖစ္ေၾကာင္း ဝိသုဒၶိမဂ္က်မ္းက မိန္႔ဆိုထားေပသည္။ 

Dr. Visarada (Rammavati)

---

[1] Ven. Kelāsa, The Practice of Tranquillity and Insight Meditation by Kannī Method, 21.

[2] Vism. I 270: Dhaññamāpako hi nāḷiṃ pūretvā ‘‘eka’’nti vatvā okirati. Puna pūrento kiñci kacavaraṃ disvā taṃ chaḍḍento ‘‘ekaṃ eka’’nti vadati. Esa nayo dve dvetiādīsu. Evameva imināpi assāsapassāsesu yo upaṭṭhāti, taṃ gahetvā ‘‘ekaṃ eka’’nti ādiṃ katvā yāva ‘‘dasa dasā’’ti pavattamānaṃ pavattamānaṃ upalakkhetvāva gaṇetabbaṃ. Tassa evaṃ gaṇayato nikkhamantā ca pavisantā ca assāsapassāsā pākaṭā honti.

[3] Ibid., 271: Cheko hi gopālako sakkharādayo ucchaṅgena gahetvā rajjudaṇḍahattho pātova vajaṃ gantvā gāvo piṭṭhiyaṃ paharitvā palighatthambhamatthake nisinno dvārappattaṃ dvārappattaṃyeva gāviṃ ekā dveti sakkharaṃ khipitvā gaṇeti. Tiyāmarattiṃ sambādhe okāse dukkhaṃ vutthagogaṇo nikkhamanto nikkhamanto aññamaññaṃ upanighaṃsanto vegena vegena puñjapuñjo hutvā nikkhamati. So vegena vegena ‘‘tīṇi cattāri pañca dasā’’ti gaṇetiyeva, evamimassāpi purimanayena gaṇayato assāsapassāsā pākaṭā hutvā sīghaṃ sīghaṃ punappunaṃ sañcaranti. Tatonena ‘‘punappunaṃ sañcarantī’’ti ñatvā anto ca bahi ca agahetvā dvārappattaṃ dvārappattaṃyeva gahetvā ‘‘eko dve tīṇi cattāri pañca cha. Eko dve tīṇi cattāri pañca cha satta…pe… aṭṭha, nava, dasā’’ti sīghaṃ sīyaṃ gaṇetabbameva. Gaṇanapaṭibaddhe hi kammaṭṭhāne gaṇanabaleneva cittaṃ ekaggaṃ hoti, arittupatthambhanavasena caṇḍasote nāvāṭṭhapanamiva.  

[4] Ibid., I 271: Kīvaciraṃ panetaṃ gaṇetabbanti? Yāva vinā gaṇanāya assāsapassāsārammaṇe sati santiṭṭhati. Bahivisaṭavitakkavicchedaṃ katvā assāsapassāsārammaṇe satisaṇṭhāpanatthaṃyeva hi gaṇanāti.

4.6. The Counting Method (part 2) ( ၄.၆ ေရတြက္နည္း - အပိုင္း ၂)

To develop breathing meditation by way of this counting method, the meditator should sit; with legs folded crosswise, body erect and eyes close.

ဤေရတြက္ျခင္းနည္းလမ္းျဖင့္ ဝင္ေလထြက္ေလကမၼ႒ာန္းကို ပြားမ်ားရန္အတြက္ ေယာဂီသည္ တပၸလင္ေခြ၊ ကိုယ္ကိုေျဖာင့္ေျဖာင့္ထား၊ မ်က္လံုးကိုမွိတ္၍ ထိုင္သင့္ေလသည္။

Then, he is ready to start counting the breaths with mindfulness. The important thing is that the mind should not follow the passage of in-breath and out-breath just as a gate keeper who just watches the people at the gate. Likewise, mind should focus on nose-tip or upper lip where breaths touch and aware on in-breath and out-breath by way of counting. 

ထို႔ေနာက္တြင္ကား သူသည္ သတိျဖင့္ ဝင္ေလထြက္ေလ ေရတြက္မႈကို စတင္ရန္ အသင့္ျဖစ္ေလၿပီ။ အေရးႀကီးသည္မွာ စိတ္သည္ ဂိတ္၌ ခရီးသည္တို႔ကို ေစာင့္ၾကည့္သူ ဂိတ္ေစာင့္ကဲ့သို႔ပင္ ဝင္ေလႏွင့္ထြက္ေလ ေရြ႕လ်ားျဖတ္သန္းမႈေနာက္သို႔ လိုက္ပါစီးေမ်ာမသြားသင့္ျခင္းပင္ ျဖစ္ေပသည္။ ထို႔အတူ စိတ္သည္ ဝင္ေလထြက္ေလေတြ႔ထိရာ ႏွာေခါင္းဖ်ား (သို႔မဟုတ္) အေပၚႏႈတ္ခမ္း၌ အာရံုစိုက္သင့္ၿပီး ေရတြက္ျခင္းနည္းလမ္းျဖင့္ ဝင္ေလ ႏွင့္ ထြက္ေလကို သိမွတ္ေနသင့္ေလသည္။

Indeed, there are three notable things of mindfulness of breathing meditation; nose-tip or upper lip (nimitta)[1], in-breath (assāsa) and out-breath (passāsa). These three things are not the object of a single consciousness. But for a meditator who does not know these three things, the development of mindfulness of breathing meditation is not attained. Therefore, a meditator has to be just as a man who cuts a timber too. When a man cuts the timber placed on the ground with saw, his mindfulness is set up by the saw’s teeth where they touch the timber whenever the saw’s teeth approach and recede. Likewise, a meditator should know the three things; nose-tip or upper lip (nimitta), in-breaths and out-breaths whenever they touch, and count them by way of counting.[2]

 

စင္စစ္တြင္ ႏွာေခါင္းဖ်ား (သို႔မဟုတ္) အေပၚႏႈတ္ခမ္း (နိမိတၱ)၊ ဝင္ေလ (အႆာသ) ႏွင့္ ထြက္ေလ (ပႆာသ) ဟူ၍ ဝင္ေလထြက္ေလသတိကမၼ႒ာန္းႏွင့္ပတ္သက္၍ သတိျပဳဖြယ္ရာ သံုးခုရွိေပသည္။ ဤသံုးခုသည္ တစ္ခုတည္းေသာစိတ္၏ အာရံုတရားတို႔ မဟုတ္ၾကပါေလ။ သို႔ရာတြင္ ဤသံုးခုကို မသိေသာ ေယာဂီအား ဝင္ေလထြက္ေလသတိဘာဝနာ မျဖစ္ထြန္းပါေပ။ ထို႔ေၾကာင့္ ေယာဂီသည္ သစ္ေရြသမားကဲ့သို႔ ျဖစ္သင့္ေလသည္။ သစ္ေရြသမားသည္ ေျမႀကီးေပၚခ်ထားေသာသစ္ကို လႊျဖင့္ ျဖတ္ေသာအခါ လႊသြားကို တြန္းတိုင္းဆြဲတိုင္း သစ္တံုးေပၚ လႊသြားထိရာအရပ္ရွိ လႊသြားအေပၚ၌ သူ၏စိတ္ကို ထားေလသည္။  ထိုနည္းအတူ ေယာဂီသည္လည္း ဝင္ေလထြက္ေလ တိုးထိတိုင္း ႏွာေခါင္းဖ်ား (သို႔မဟုတ္) အေပၚႏႈတ္ခမ္း (နိမိတၱ)၊ ဝင္ေလ ႏွင့္ ထြက္ေလ ဟူေသာ အရာသံုးမ်ိဳးကို သိမွတ္သင့္ၿပီး ၎တို႔ကို ေရတြက္ျခင္းနည္းလမ္းျဖင့္ ေရတြက္အပ္ေလသည္။

He should bear in mind that mindfulness of breathing must be counted only at the moment of breath touching on the touching point of nose-tip or upper-lip. He must not count breath before or after touching on the touching point of nose-tip or upper-lip.[3]

 

ေယာဂီသည္ ေလတိုးထိရာ ႏွာေခါင္းဖ်ား (သို႔မဟုတ္) အေပၚႏႈတ္ခမ္း၌ ဝင္ေလထြက္ေလတိုးထိခိုက္တြင္သာ ဝင္ေလထြက္ေလသတိကို ေရတြက္ရမည္ျဖစ္ေၾကာင္း မွတ္သားအပ္ေလသည္။ ဝင္ေလထြက္ေလကို ေလတိုးထိရာ ႏွာေခါင္းဖ်ား (သို႔မဟုတ္) အေပၚႏႈတ္ခမ္း၌ ဝင္ေလထြက္ေလ မတိုးထိခင္ (သို႔မဟုတ္) တိုးထိၿပီးမွ လံုးဝမေရတြက္ရပါေလ။ 

During each vāra, the meditator must try to develop the three parts of concentration; right effort, right mindfulness and right concentration. That means when taking breathing meditation by way of counting method, during each vāra after out-breath, the in-breath must be breathed, and after breathing in, the out-breath must be breathed with right effort. If the right effort does not support to breathe, even though there is automatic breathing, the right effort is broken. If the counting is missing, the right mindfulness is broken. If mind is going round without focus on breaths, the right concentration is broken.[4] During one session of meditation, meditator should try to get the complete vāra as much as he can; twenty vāra, thirty vāra or more than that.[5]

ေယာဂီသည္ ဝါရတစ္ခုစီအတြင္း   သမၼာဝါယာမ၊ သမၼာသတိ ႏွင့္ သမၼာသမာဓိ ဟုဆိုအပ္ေသာ သမာဓိမဂၢင္သံုးပါးကို တိုးပြားေစရန္ ႀကိဳးစားရေပမည္။  ဆိုလိုသည္မွာ ေရတြက္ျခင္းနည္းလမ္းျဖင့္ ဝင္ေလထြက္ေလကမၼ႒ာန္းကို အားထုတ္ေနစဥ္ ဝါရတစ္ခုစီအတြင္း ထြက္ေလၿပီးေနာက္ ဝင္ေလကို (သမၼာဝါယာမျဖင့္) ရွဴသြင္းရမည္၊ ဝင္ေလၿပီးေနာက္ ထြက္ေလကို သမၼာဝါယာမျဖင့္ ရွဴထုတ္ရမည္။ အကယ္၍ ေလရွဴရန္ သမၼာဝါယာမ မပံ့ပိုးလွ်င္ အလိုအေလ်ာက္ ရွဴသြင္းရွဴထုတ္လုပ္ေနေစကာမူ သမၼာဝါယာမမဂၢင္ က်ိဳးပ်က္ေလသည္။ အကယ္၍ ေရတြက္မႈ ေမ့ေလ်ာ့မွားယြင္းလွ်င္ သမၼာသတိမဂၢင္ က်ိဳးပ်က္ေလသည္။ အကယ္၍ စိတ္သည္ ဝင္ေလထြက္ေလအေပၚ အာရံုမစိုက္ဘဲ ဟိုဟိုဒီဒီ ပ်ံ႕လြင့္ေျပးသြားလွ်င္ သမၼာသမာဓိမဂၢင္ က်ိဳးပ်က္ေလသည္။ ေယာဂီသည္  တရားအားထုတ္ခ်ိန္တစ္ခုအတြင္း ဝါရႏွစ္ဆယ္၊ ဝါရသံုးဆယ္ (သို႔မဟုတ္) ထို႔ထက္မ်ားမ်ား အတတ္ႏိုင္ဆံုး လံုးဝျပည့္စံုေသာဝါရမ်ားကို ရရွိရန္ ႀကိဳးစားအားထုတ္သင့္ေလသည္။ 

According to Ven. Meayzin Tawra Saradaw, by way of counting as said above, when the mindfulness breaths are completely counted from one to eight, it should be recorded as one time (eka- vāra) by folding a finger. In this way, the first ten times (dasa vāra) of counting should be recorded on ten fingers. Then, the group of the first ten times of counting should be mentally placed at the right wrist. Another group should be placed at right elbow, the third the right shoulder, the fourth the right ear, the fifth the right upper corner of head, the sixth the left upper corner of head, the seventh the left ear, the eighth the left shoulder, the nine the left elbow and the tenth group should be placed at the left wrist. Then, the meditator completes hundred times (sata vāra) of counting breath.[6]

 

 

ေျမဇင္းေတာရဆရာေတာ္၏ အဆိုအရ အထက္တြင္ျပဆိုခဲ့ၿပီးေသာ ေရတြက္နည္းျဖင့္ ဝင္ေလထြက္ေလသတိကို တစ္မွရွစ္အထိ ျပည့္ျပည့္စံုစံု ေရတြက္ၿပီးေသာအခါ လက္ေခ်ာင္းကေလးတစ္ေခ်ာင္းကို ခ်ိဳး၍ တစ္ႀကိမ္ ဟု မွတ္သားထားသင့္ေပသည္။ ဤသို႔လွ်င္ လက္ဦးေရတြက္မႈဆယ္ႀကိမ္ (ဒသဝါရ) ကို လက္ေခ်ာင္း ဆယ္ေခ်ာင္းတြင္ မွတ္သားအပ္ေလသည္။ ထို႔ေနာက္ လက္ဦးေရတြက္မႈဆယ္ႀကိမ္တစ္စုကို ညာဘက္လက္ေကာက္ဝတ္တြင္ စိတ္ျဖင့္ (မွတ္သား) ထားအပ္ေလသည္။ ေနာက္ထပ္ (ေရတြက္မႈ ဆယ္ႀကိမ္) တစ္စုကို ညာဘက္တံေတာင္ဆစ္၊ သံုးခုေျမာက္အစုကို ညာဘက္ပုခံုး၊ ေလးခုေျမာက္အစုကို ညာဘက္နားရြက္၊ ငါးခုေျမာက္အစုကို ညာဘက္ခ်ိဳေစာင္း၊ ေျခာက္ခုေျမာက္အစုကို ဘယ္ဘက္ခ်ိဳေစာင္း၊ ခုနစ္ခုေျမာက္အစုကို ဘယ္ဘက္နားရြက္၊ ရွစ္ခုေျမာက္အစုကို ဘယ္ဘက္ပုခံုး၊ ကိုးခုေျမာက္အစုကို ဘယ္ဘက္တံေတာင္ဆစ္ ႏွင့္ ဆယ္ခုေျမာက္အစုကို ဘယ္ဘက္လက္ေကာက္ဝတ္တြင္ (စိတ္ျဖင့္ မွတ္သား) ထားရွိအပ္ေလသည္။ ဤတြင္ ေယာဂီသည္ ဝင္ေလထြက္ေလေရတြက္မႈ အႀကိမ္တစ္ရာ (သတဝါရ) ကို ျပည့္စံုေစေလသည္။

Placing the Vāras mentally

Sometimes, the mind runs into other objects during counting. In that situation, the meditator should reset the recent counting process, but no need to delete the former records of counting in the recent session. For example, after the meditator have already completed five times (Pañca vāra) and four folded fingers, then if the mind does not focus on breath or something is wrong in progress, he must reset for the record of five times and five folded fingers. 

 

အႀကိမ္ေရကို စိတ္ျဖင့္မွတ္သားထားျခင္း

တခါတရံ စိတ္သည္ (ဝင္ေလထြက္ေလ) ေရတြက္ေနစဥ္အတြင္း အျခားအာရံုမ်ားသို႔ ေျပးသြားတတ္ေလသည္။ ထိုအခါ ေယာဂီသည္ လက္ရွိေရတြက္ေနဆဲအစဥ္ကို ျပန္လည္ေရတြက္သင့္ေပသည္။ သို႔ေသာ္ လက္ရွိတရားအားထုတ္ခ်ိန္အတြင္း ေရတြက္ထားၿပီးသား ကနဦးမွတ္သားမႈမ်ားကိုမူ ပယ္ဖ်က္ပစ္ရန္ မလိုအပ္ေပ။ ဥပမာ - ေယာဂီသည္ ငါးဝါရ ႏွင့္ လက္ေခ်ာင္းေလးေခ်ာင္း ျပည့္ျပည့္ဝဝ ရထားၿပီးေနာက္ စိတ္သည္ ဝင္ေလထြက္ေလအေပၚ အာရံုမစိုက္ေတာ့ပါလွ်င္ (သို႔မဟုတ္) အားထုတ္မႈအတြင္း အမွားအယြင္း တစံုတရာ ျဖစ္လာခဲ့ပါလွ်င္ သူသည္ ငါးဝါရႏွင့္ လက္ေခ်ာင္းငါးေခ်ာင္းအတြက္ မွတ္သားမႈကို ျပန္လည္စတင္ရမည္ ျဖစ္ေလသည္။ 

Dr. Visarada (Rammavati)

---

[1] Pṭsm. I 171: Evamevaṃ bhikkhu nāsikagge vā mukhanimitte vā satiṃ upaṭṭhapetvā nisinno hoti; PṭsmA 471: In Paṭisambhidāmagga, it is said “nimittaṃ assāsapassāsā, anārammaṇamekacittassa, ajānato tayo dhamme, bhāvanā nupalabbhati” (Pṭsm. I 170) . For about that, the commentary of Paṭisambhidhāmagga defines the word ‘nimitta’ as ‘nimittanti assāsapassāsānaṃ phusanaṭṭhānaṃ. Assāsapassāsā hi dīghanāsikassa nāsāpuṭaṃ ghaṭṭentā pavattanti, rassanāsikassa uttaroṭṭhaṃ; nimitta means the touching point of in-breath and out-breath. For one who breathes long they touch at the nose-tip, and for one who breathes short they touch at the upper lip.’ 

[2] Vism. I 273: ‘‘Kathaṃ ime tayo dhammā ekacittassa ārammaṇā na honti, na cime tayo dhammā aviditā honti, na ca cittaṃ vikkhepaṃ gacchati, padhānañca paññāyati, payogañca sādheti, visesamadhi gacchati? Seyyathāpi rukkho same bhūmibhāge nikkhitto, tamenaṃ puriso kakacena chindeyya. Rukkhe phuṭṭhakakacadantānaṃ vasena purisassa sati upaṭṭhitā hoti, na āgate vā gate vā kakacadante manasi karoti, na āgatā vā gatā vā kakacadantā aviditā honti, padhānañca paññāyati, payogañca sādheti, visesamadhigacchati.”

‘‘Yathā rukkho same bhūmibhāge nikkhitto, evaṃ upanibandhanānimittaṃ. Yathā kakacadantā, evaṃ assāsapassāsā. Yathā rukkhe phuṭṭhakakacadantānaṃ vasena purisassa sati upaṭṭhitā hoti, na āgate vā gate vā kakacadante manasi karoti, na āgatā vā gatā vā kakacadantā aviditā honti, padhānañca paññāyati, payogañca sādheti, visesamadhigacchati, evameva bhikkhu nāsikagge vā mukhanimitte vā satiṃ upaṭṭhapetvā nisinno hoti, na āgate vā gate vā assāsapassāse manasi karoti, na ca āgatā vā gatā vā assāsapassāsā aviditā honti, padhānañca paññāyati, payogañca sādheti, visesamadhigacchati.”

[3] Ven. Kelāsa, The Practice of Tranquillity and Insight Meditation by Kannī Method, 21.

[4] Kanni Saradaw, Yogipāragu, 17.

[5] Ibid., 17.

[6] Ven. Kelāsa, The Practice of Tranquillity and Insight Meditation by Kannī Method, 20.